Hedef insan olmak

Tarihten geriye yaşayan iki nesne kalır:
Biri ilhamdır,diğeri “ibret”.Tarihten ibret ve ilham alabilen toplumlar,güvenli ve güçlü olurlar.
Önce Feth-i Mısırdan bir kesit sunmak istiyorum.Meşhur sina çölü geçiliyor.Sina Çölü tam bir dehşet alanıdır.Gecelerin dondurucu soğuğuyla gündüzlerin yakıcı sıcağı bir yana bırakılırsa bile,kaynaşan akrepler,yılanlar,çıyanlar,örümcekler ölümün soğuk yüzünü yansıtıyorlar..ayakkabılar kızgın kumda kavrulup büzüşüyor,ayaklar yara bere içinde kalıyor.Sık sık çıkan fırtınalarda savrulan ince kum kapağı ne kadar iyi kapatılmış olursa olsun su kırbalarının ve yiyecek sandıklarının içine giriyor ve bu yüzden aç ve susuz kalıyorlar.
Bazı vezirler zaman zaman padişaha dert yanıyor,çölü geçmenin imkansızlığını anada kabul ettirmeye çalışıyorlar.yavuz selim ise her defasında kararlılığını vurguluyor:Meşru hedefe yürüyen padişahın önderi peygamberdir.
Top arabaları batıyor,askerler kavruluyor,padişah hiç kimseyi dinlemiyor:Çöl inşallah geçilecektir,başka laf duymak istemiyoruz.
Ağır yopları taşıyan kağnı arabalarının batmaması için çölü sulayıp üzerinde ağır silindirler yuvarlamak suretiyle kumu sertleştiriyorlardı.
Yavuz padişah,sık sık atından inip yeniçerilere karışıyor,onlarla yürüyor,onlarla yiyip içiyor,umutların solmaya başladığı demlerde ise ok gibi fırlayıp azmin öncülüğünü yapıyor.Kah hasta bir askerin terini siliyor kah kuma saplanan bir yop arabasına omuz veriyor.Ter içinde soluk soluğa kaldığı demlerde dinlenmesini rica edenlere,Bizim rahmetimiz zahmettedir diyerek başka bir tarafa koşuyordu.
Hocalar hilafetle kucaklaşmanın önemini vurgulayan konuşmalar yapıyor bülbül sesli hafızlar gece-gündüz fetih ayetleri okuyarak askeri coşturmaya çalışıyorlar.
Bütün bunlarında kar etmediği bir noktaya geliniyor sonunda…Kimsede adım atacak takat kalmamış,özellikle yaşlı hocalar,yaşlı vezirler çok yorulmuşlardır.
Bunu fark eden yavuz padişah atından iniyor.Tek başına ordunun önüne geçiyor.cehennmi sıcak altında yürüyor, yürüyor…
Meşru hedefe yürüyen padişahın önderi peygamberdir diye düşünüyor,tekrar…Daha büyük bir kararlılıkla sürdürüyor yürüyüşünü
Bu arada iyice takattan düşen vezirler,serdarlar,hocalar yavuz padişahın çok sevip saydığı İbn-i kemal-i padişaha ricacı gönderiyorlar.
-Hünkarım yaşlı kullar çok yoruldu.Lütfen atınıza bininizki onlarda binsinler.
Yavuz padişah hayretler içerisinde hocasına bakıyor.Çenesiyle ilerisini işaretleyerek soruyor.
-Görmüyor musun hocam,Görmüyor musun bu durumda nasıl ata binilir?
İbn-i kemal yavuz selimin gördüğünü görmüyor.
-Yavuz padişah ağlayarak son cümleyi söylüyor.
Rasulullah önümde yaya yürürken,Ben nasıl ata bineyim?
Tarihin kaydettiği en büyük cihangirlerden büyük iskenderle cengiz hanı durduran çöl,Yavuzun kararlığı karşısında pes ediyor.
Ne demişti:
Meşru hedefe yürüyen padişahın(genelleştirip insanın diyelim) önderi peygamberdir.
Bu tablo,nasıl başarılı olunur? ? ? Diye soran gençlere ithaftır.